Suphi Suphi bir acayip adam Suphi Suphi benim canım ciğerim Kimse bilmez nereli olduğunu Suphi Suphi bir acayip adam Suphi suphi susar akşam oldumu Bir cebinde das Kapital Bir cebinde das Kapital Bir cebinde kenevir tohumu Suphi Suphi bir acayip adam Suphi Suphi benim canım ciğerim. Fırtınadan arta kalmış bir teknede Tevekkül içinde, görkemli sakalı Ve iğreti parkasıyla Gizlediği macerasıyla Bir acayip adam yaşardı Akşamları susardı Ben konuşsam kızardı Bir sürgün kasabasıydı Bir eski zamandı, Hazirandı Çocuktum evden kaçmıştım Gelip ona sığınmıştım Küçücük bir koydu sığdı Burayı keşfeden belki oydu Uzaktan kasabanın ışıkları yanardı İçim anneyle dolardı ağlardım Suphi şöyle bir göz atardı Gizli bir cigara sarardı ağlardı Sonra barışırdık ben flüt çalardım Cigara sönerdi ağlardık Nerden geldiğini bilmezdim Kimsesizdi belki kimliksizdi Onun macerası onu ilgilendirirdi Kimseye ilişmezdi Bir şeylere küfrederdi hep Tedirgin bir balık gibi uyurdu Bazen kaybolurdu arardım Yağmurun altında dururdu Bir kalın kitabı vardı cebinde dururdu Hergün okurdu ben birşey anlamazdım Kapağını seyreder duymazdım Sakallı bir resimdi kimdi Ne kadar mütebbessimdi Sordum birgün Suphiye Söylediklerini niye anlamıyorum diye; Bildiklerini, dedi, yüzleştir hayatla Ve sınamaktan korkma, Doğruyla yanlışı o zaman ayırabilirsin Ve onu anlayabilirsin Sonra gülerdi Günlerim yüzlerce ayrıntıyı merak etmekle geçerdi Sonra yine akşam olurdu Suphi susardı Ben konuşsam kızardı tekneye martılar konardı Yüreğim Suphi? ye yanardı ağlardım Suphi denize tükürürdü gökyüzünü tarardı ağlardı Sonra barışırdık ben flüt çalardım Yıldız kayardı ağlardık.? Suphi Suphi bir acayip adam Suphi Suphi benim canım ciğerim Kimse bilmez nereli olduğunu Suphi Suphi bir acayip adam Suphi Suphi susar akşam oldumu Bir cebinde das Kapital Bir cebinde das Kapital Bir cebinde kenevir tohumu Suphi Suphi bir acayip adam Suphi Suphi benim canım ciğerim. Bir sürgün kasabasıydı Bir eski zamandı hazirandı Çocuktum evden kaçmıştım Gelip ona sığınmıştım Bir gün aksilik oldu annem beni buldu Suphi kaçıp kayboldu Kasaba çalkalandı olay oldu Ben sustum kanım dondu Polisler onu bulduğunda tekti felaketti Herkes meydanda birikti Karakoldan içeri girerken sanki mağrur bir tüfekti Ansızın dönüp bana baktı, Anladın mı, dedi Anladım dedim, anladım Ve o günden sonra; Hiç bir zaman, hiç bir yerde, hiç ağlamadım...?